April 6 & April 13, 2011

Retratos Oficiales
by Melina Moisidelis


This proposal is part of the projects entitled Antechamber and The Last Look, consisting of a series of portraits of surgeons and nurses.  The first part of the piece works as a metaphor to reflect on the contemporary world's forms of legitimization, the power structures and the way in which the individual survives within them.  In the second part of the piece, the nurse functions as a model and as a spectator who reflects in her eyes the last look of a dying being, becoming the last person who is seen.

On 3///3 I will display multiple poster reproductions, and a stretcher on the street, in which passerbys can take a rest, recreating a hospital room, publicly exhibiting something private; involving the everyday with artistic value and using the portrait as a reflection of the dialogue that arises by the portrayed.


Retratos Oficiales ("Επίσημα Πορτραίτα")

Η παρούσα πρόταση αποτελεί μέρος των έργων με τίτλο Πρελούδιο και Η Τελευταία Ματιά, που αποτελείται από σειρά πορτραίτων χειρουργών και νοσοκόμων.  Το πρώτο μέρος λειτουργεί ως αλληγορία στο να προβληματιστούμε σχετικά με τις μορφές νομιμοποίησης του σύγχρονου κόσμου, τις δομές εξουσίας και τον τρόπο με τον οποίο το άτομο προσπαθεί να επιβιώσει.  Στο δεύτερο, η νοσοκόμα χρησιμεύει ταυτόχρονα ως μοντέλο και παρατηρήτρια αντανακλώντας στα μάτια της την εικόνα ενός ανθρώπου που πεθαίνει και γίνεται έτσι το τελευταίο πρόσωπο που βλέπει (αυτός /ή που πεθαίνει).

Στο 3///3 θα τοποθετηθούν πολλαπλά αντίγραφα-αφίσες, και ένα φορείο στο δρόμο, στο οποίο να μπορούν να καθήσουν οι περαστικοί, αναπαριστώντας έτσι ένα δωμάτιο νοσοκομείου, εκθέτοντας δημόσια κάτι το ιδιωτικό - δίνοντας στην καθημερινότητα μία καλλιτεχνική διάσταση και χρησιμοποιώντας το πορτραίτο σαν αντανάκλαση του διαλόγου που προκύπτει με την απεικόνιση αυτή.


Retratos Oficiales

Esta propuesta forma parte de los proyectos titulados Antesala y La Última Mirada, que consisten en series de retratos de cirujanos y enfermeras.  Los primeros fungen como metáfora para reflexionar sobre las formas de legitimación del mundo contemporáneo, sobre las estructuras de poder y la forma en la que el individuo sobrevive a ellas.  En los segundos, la enfermera funge como modelo y espectador que refleja en sus ojos la última mirada de un ser, convirtiéndose en la última persona a quien se ve.

Sobre los muros 3///3 se colocarán carteles con un retrato reproducido numerosas veces, así como una camilla sobre la calle, en la cual, los transeúntes se pueden recostar, recreando una sala de hospital, exhibiendo publicamente algo privado, involucrando lo cotidiano como valor artístico y utilizando el retrato como reflejo del diálogo que surge con el retratado.